Ég var maður ársins 2006

Gaut augunum aðeins á textavarpið í fyrrinótt.  Þar fannst mér vera sú stórfrétt að Time hefði valið Pútin sem mann ársins 2007.  Mogginn, hinsvegar, birti um þetta örfrétt, en blaðið er reyndar ekki þekkt fyrir neitt rússadekur.  Sem fréttaskýrandi tel ég að Mogginn hafi ekki vegið þessa frétt rétt, en það kemur í ljós.

Hef nú ekki öruggar heimildir fyrir því, að herinn eða CIA hafi verið með puttana í þessu, en það hefði verið góð flétta, því að rússneski herinn er farinn að bæra á sér.  Pútin, eða herforingjunum, finnst Bandaríkin sýna yfirgang.  Það farið að nefna nýtt vígbúnaðarkapphlaup.  Þetta val gæti því haft róandi áhrif á Pútin.

Aðalatriði fréttarinnar var þó lokamálsgreinin:  ,,Time valdi þig sem mann ársins í fyrra."  Já, mig!  Það stóð þig.  Hélt fyrst að þetta væri prentvilla, en sá fljótt að það var óhugsandi.  Hver ber eiginlega ábyrgð á því að maður er ekkert látinn vita af þessum mikla heiðri?  Þetta hefði getað breytt stórkostlega mínu lífi.  Mér finnst nú að fjarskiptatækni alþjóðavæðingunnar væri skárri en þetta.  Sennilega er best að biðja Ingibjörgu um að kalla bandaríska sendiherrann á teppið.

 

Kristilegt siðgæði í Árneshreppi

Siggi Guðjóns lét ekki eiga neitt hjá sér um hugmynd borgarbarns um viðbótarkirkju norður í Árneshreppi á Ströndum, ekki frekar en endranær.  Kom þangað nokkrum sinnum á ýmsum árstímum fyrir 10-12 árum og taldist í öll skiptin vera fært, en ekki var ég laus við einmannaleika á veturna því leiðin er löng, svo þurfti að fjarlægja stærðar grjót af veginum, nú og svo var það snjórinn.  Mér leið einna best í hvítum Lada Sport, blessuð sé minning þeirra.  Það var síberíulykt í þeim.

Það er fagurt í Trékyllisvík, fallegast í sól og blíðu.  En söfnuðurinn verðskuldar ekkert gott í kirkjumálum.  Það er ekki beint neyðarástand í húsnæðismálum biskupsins, sennilega ekki meiri fermetrafjöldi á mann í nokkurri stofnun sem enginn kemur inn í.  A.m.k. 200 á biðlista á hjartadeildinni því það vantar gjörgæslupláss, samt eru hjartasjúklingar ofdekruðustu sjúklingar landsins.  Læknarnir eru meira að segja farnir að útfæra og teikna aukapláss uppi á þaki!

Ég held að guð fyrirgefi það tæplega þegar söfnuðurinn gerði brottrækan séra Jón sem hafði þjónað þar í mörg ár, var reyndar sérstæður og litríkur klerkur, en hvar eiga menn að vera sérstakir ef ekki þarna norðurfrá?  Þetta hefur alla tíð þótt kostur á prestum á Íslandi og verið tilbreyting í fásinninu.  En fyrir kom þó, að fólk var ekki með á nótunum um hvort prestarnir væru svona mikið lærðir eða svona bilaðir.  Borgarbarnið, sem brátt verður orðinn hreppsstjóri, sér greinilega kosti þess að vera sérstakur.

Ráðherra kippti á dögunum kristilegu siðgæði út úr skólabyggingum landsins, líka úr þeim ágæta Finnbogastaðaskóla.  En hvernig á svo að mæla hvort skólastjórarnir hlýða þessari nýju reglugerð?  Það þarf að finna upp alveg nýjar og áður óþekktar græjur til þess.  Kannski eitthvað utan úr geimnum, eða ofarlega úr geimnum?

Ég var svo lánsamur að vera í nokkrum kennslustundum í Reykholti hjá Jónasi Árnasyni, þeim skemmtilega kennara, rithöfundi, pólitíkusi og skapmanni.  Hann benti okkur á þá augljósu staðreynd, að það væri ekkert vit í öðru en að galopna allar kirkjur og reka inn útigangshross landsins.  Ekki var talað um að þarna hefði orðið kristilegur siðgæðisbrestur í skóla, og var þó talsverð kristni í Reykholti, og væri það t.d. uppfært til nútímamælinga, jafngilti það í dag 12,7 krherzum, sem nú þykir dágott á biskupsstofu. 

Þetta er orðið allt of langt blogg.

 

 

 

Viðbragðsflýtir

Ekki sérlega liðugt orð.  En snarræði gengur ekki.  Að vera snöggur nær því, en sneggja hefur ekki átt upp á pallborðið.  Ég fór að spekúlera í því í gærkvöldi þegar ég var að reyna að forðast að horfa á mynd með hinum glataða leikara Jackie Chan, án þess að slökkva á sjónvarpinu.  Ég held, að hafa kveikt á sjónvarpinu veiti mér öryggiskennd, að ég sé í sama heimi og svona flestir. 

En Chan er viðbragðsfljótur.  Kvikmyndastjörnur geta nefnilega verið mjög snöggar og m.a. orðið frægar fyrir það.  Tökum Bruce Lee, sem varð cölt-eitthvað aðallega af því að hann drapst á toppnum, en hann kenndi okkur vesturlandabúum að brjóta allt og bramla með berum höndum, þ.e. án þess að nota verkfæri.  Ekki fannst öllum það vera framfarir, en hann var flottur og snöggur.  

Ekki má gleyma tveimur meisturum sem liðleikinn setti svip á, þá Buster Keaton, manninum með steinandlitið og Charlie Chaplin, flakkaranum fima.  En voru þetta ekki kvik- eða hreyfimyndir og segir þetta sig ekki sjálft?  Liggur í hlutarins eðli.  Endalaust blaður um....

 

Mænuskaðinn

Mikið dáist ég að ofurhuganum Auði Guðjónsdóttur hjúkrunarfræðingi, sem leggur allt undir til að auka batalíkur þeirra sem orðið hafa fyrir mænuskaða.  Nú síðast hafði hún forgöngu, ásamt dóttur sinni, um að koma á fót Mænuskaðastofnun.

Skyldi Auður hafa fengið medalíu hjá forsetanum? Vill eflaust frekar pening í baráttuna.  Það situr enn í mér, að maður sem vill láta gott af sér leiða og hefur gefið blóð 150 sinnum, féll ekki í kramið hjá sérfræðingum forsetans.  En t.d. utanríkisþjónustan virðist geta gengið í medalíurnar eins og hana lystir.  En auðvitað finnst mörgum það háðung að fá medalíu.

Mér skilst að nóbelsverðlaunin í læknisfræði hafa verið veitt fyrir stofnfrumurannsóknir.  Ég ímynda mér að þar gæti falist hugsanleg lækning á mænuskaða, en án þess þó að hafa nokkuð vit á því. 

Einn verðlaunahafanna benti á það á BBC í kvöld að hin viðkvæmu siðfræðilegu deiluefni vegna notkunar á stofnfrumum úr fóstrum gætu brátt verið úr sögunni, því byrjað væri að nota frumur úr fullorðnum einstaklingum og nefndi hann Japan og Boston.  Þetta ætti að hraða rannsóknum og framförum og glæða vonir.

Ekki einn af spámönnunum.

Merkileg þessi árátta að vera alltaf eitthvað að pæla í framtíðinni.  Þrátt fyrir að það sé margbúið að vara mann við þessu og að þetta geti alveg eins gert illt verra.  Þetta gerir ekkert gagn því að framtíðin er ekki komin, eða þá að þetta er allt hvort eð er fyrirfram ákveðið, og jafnvel þeir sem eru svo lánsamir að trúa blekkingu trúarbragðanna og vita hvað koma skal, hafa samt áhyggjur af framtíðinni.  Þó eru prestarnir stöðugt að lækka hitann í helvíti. 

Nú, ég verð að biðjast velvirðingar, því að ég fór strax út fyrir efnið.  Mér fannst aldrei vera heil brú í því að selja ekki bjór ef á annað borð átti að selja áfengi.  Ég leyfi mér að benda á snilldarlega lýsingu Halldórs Laxness á Íslendingum og bjórnum í hinni skemmtilegu sögu Guðsgjafaþulu.

Ég var þess fullviss þegar bjórinn var leyfður að heildarneyslan myndi ekki aukast að neinu ráði, en eins og allir vita hefur hún aukist mikið, hver svo sem ástæðan er.  Þetta hefur einnig átt sér stað í löndum sem við berum okkur saman við.  Kallar líf nútímamannsins á aukna vímuefnaneyslu?  Hver veit.  En ég rakst á tölfræði sem kom mér á óvart.  Áfengisneysla í vínmenningarlöndunum Spáni, Frakklandi og Ítalíu hefur minnkað umtalsvert.  Og hvernig stendur á því? 

Í fyrrnefndri sögu er reynt að útskýra hvaða augum fólk í öðrum löndum lítur á bjór, þetta sé einfaldlega fæðutegund, hluti af mataræðinu, eins og t.d. rúgbrauð.  Það reynist mörgum erfitt að minnka vímuefnaneyslu þegar hún er einu sinni komin úr böndunum.  En ef í þessum þremur löndum er litið á áfengi sem matvöru, er kannski ekki eins erfitt að minnka neysluna t.d. úr fjórum rúgbrauðssneiðum í tvær.  Þetta er samt ansi snúið og ég ætla ekki að spá meira í þetta. 

 

Vælið yfir Istorrent

Einhver ungur maður, sem heldur að hann sé þungavigtar-lögfræðingur, ætlar að breyta heiminum með því að setja lögbann á vefsíðuna Istorrent fyrir hönd höfunda.  Súpermann.  Ég held að hægt hafi verið að semja, a.m.k. hvað varðar niðurhal á íslensku efni.  Nú þegar eru komnar 3 nýjar síður sambærilegar við Istorrent.  Það er erfitt að standa á móti straumnum.

Á hverjum tíma eru hundruðir milljóna að hlaða niður efni af netinu og torrentarnir skipta hundruðum ef ekki þúsundum.  Dýrustu nettengingum hjá Símanum, Vodafone eða Hive fylgir ótakmarkað niðurhal, en það er lítið gagn í því vegna þess að hraðinn er svo lítill að það nenna fáir að standa í einhverju miklu niðurhali frá útlöndum.  Fyrirtækin nota síur til að draga úr hraðanum, en viðurkenna það auðvitað ekki

Þetta er ástæðan fyrir því að 26 þúsund manns eru í Istorrent.  Þar er um að ræða innlent niðurhal sem er ótakmarkað og hraðinn getur verið 50-60 sinnum meiri þegar best lætur.  Það getur tekið á annan sólarhring að hala niður bíómynd, en kannski 50 mínútur á Istorrent, hvort sem það er löglegt eða ólöglegt.  Vilji fólk ná í efni frá útlöndum mætti benda á:

Mininova.org - með ca. 190.000 torrenta.  The Pirate Bay - með yfir 600.000 torrenta.   Isohunt.com - með yfir 450.000 torrenta.  Þá er rétt að nefna Torrentscan.com, sem er leitarvél sem leitar í öðrum leitarvélum. 

Ungi maðurinn, sem virðist ekki ganga heill til skógar, lét í ljós löngun til að hringja heim til foreldra allra í Istorrent og láta vita að börnin væru að gera ljótt.  26.000 símtöl á kosnað höfunda.  Hann talar um sjóræningja og þjófa.  Það er ekkert sem stöðvar tímann eða tæknina.  Flestir eru líklega búnir að gleyma kassettunum sem á stóð að menn væru glæpamenn ef þeir tækju upp tónlist á þær. Þá er ekkert minnst á þá skatta sem búið er að leggja á óátekna geisladiska handa aumingja höfundunum.

Enn skal bent á það, að hljómsveitin Radiohead hagnaðist meira á því að leyfa fólki á ráða hvort eða hvað það vildi borga fyrir nýju plötuna á netinu, en sjálfur Bruce Springsteen með því að vera á toppi bandaríska vinsældalistans.

Sjóræningjar og þjófar, jú,jú, þessi ungi maður ætti nú að reyna að fá hljómlistarmenn til að hætta að svíkja undan skatti, telja nú fram hverja krónu af nýárstónleikum, jólatónleikum, frostrósatónleikum, einhver var að tala um 120 milljóna veltu.  Svo er það náttúrulega plötusalan.  Það hefur oft verið gert grín að vinnukonuútsvörum sem þessir kallar eins og Bubbi hafa oft borgað.  Tannlæknarnir eru auðvitað hinir klassísku, svo nótulausu iðnaðarmennirnir, en svo koma hljómlistarmenn, vælandi yfir Istorrent.

 

 

 

 

 

Morgunblaðið farið að glitra

Undanfarnar helgar hafa birst í Morgunblaðinu greinar um umhverfismál, en í þeim er lögð áhersla á hinar válegu loftslagsbreytingar og hvernig meðaljóninn getur lagt sitt af mörkum til þess að hindra þær.  Þetta eru vandaðar greinar og mikill fengur að þeim.  Og nýlega stóð á forsíðunni: ,,ómetanleg náttúruperla" með heimsstyrjaldarletri.

Eins og ég skil það, verður að lýsa á það sem á að glitra, en ég á ekki við að loksins hafi Morgunblaðið ,,séð ljósið", það hefur ekki staðið sig verr en aðrir fjölmiðlar, en vandinn er að við hefðum öll átt að standa okkur betur.  Það mætti fjalla meira um hættuna sem nú steðjar að Þingvallavatni.

Heyrði það á BBC að Frakkar ætli á Norðurheimsskautið með loftskipi næsta sumar til að mæla ísinn, sennilega til að geta verið í kyrrstöðu.  Frægt er þegar þýska loftskipið Hindenburg brann og féll til jarðar á 37 sek. árið 1937, í beinni úrvarpssendingu.  Hindenburg var álíka stórt og Titanic, teppalagt, kokkarnir heimsfrægir, postulín, silfur og kristall.

Það fylgdi sögunni að nú væri ísinn helmingi minni en hann var fyrir 30 árum og árið 2070 yrði hann horfinn!  Það er meira að segja fræðilegur möguleiki á því að ég muni lifa það, reyndar orðinn 119 ára og saddur lífdaga, eða kominn með rafmagnsheila, en samt...

Nú gerist allt með sívaxandi hraða og líkurnar minnka á því að við fáum stöðvað það.  Það þarf að hraða skrásetningu á öllu því sem við erum að missa út úr höndunum á okkur.  Ekki stóðum við okkur vel með geirfuglinn.

Getur þá ekkert glitrað í myrkri?  Í því sambandi rifjaðist upp fyrir mér myndin Blade Runner, vísindaklassík eftir Ridley Scott,  en í henni koma afar fullkomin vélmenni til jarðar, þar sem þau eru upprunnin, þau eru eftirlýst og nær óþekkjanleg frá mönnum.  Skapari þeirra veitti þeim takmarkaðan líftíma og þau neyna með öllum tiltækum ráðum að fá hann framlengdan, en það tekst ekki og minningar og reynsla glatast, lokaorðin voru: 

Ég hef séð ýmislegt sem þið mennirnir mynduð ekki trúa.  Árásarskip í ljósum logum út af öxlinni á Óríon.  Ég hef horft á C-geisla glitra í myrkrinu nærri Tannhauser-hliðinu.  Öll þessi andartök munu týnast í tímanum, líkt og tár í regni.  Kominn tími til að deyja.

Við höfum löngum haft samviskubit vegna styrjalda og manndrápa, þó ekki öll á sömu skoðun.  Nú er að verða til sameiginlegt samviskubit, alþjóðlegt samviskubit í umhverfismálum, umhverfisbit.

 

 

 

 

 

Í fréttum er þetta helst

Jæja, þá er byrjað að selja RÚV og á að gera það í pörtum.  Til dæmis verða veðurfréttir á 270 milljónir, hádegisfréttir á 1100 milljónir, en sé keypt hvorutveggja fylgir síðasta lag fyrir fréttir frítt með. 

Það veldur undarlegri tilfinningu að horfa á dæmda fjárglæframenn leggja undir sig samfélagið þó svo að þeir séu snyrtilegir til fara.  Kolkrabbinn var bara meinlaust gæludýr.  Í Rússlandi gilti það að hafa sérstaka starfsmenn til að sjá um múturnar.  Láta eyða heilu upplögunum af bókum ef þeir fá ekki að ráða því hvernig sagan átti sér stað.

Hvaða öryrkjar eru það eigilega sem kjósa Helga Hjörvar?  Er þetta fámenn klíka sem tryggir völdin eins og t.d. í mörgum verkalýðsfélögum?  Hann áformar róttækar breytingar í húsnæðismálum öryrkja án samvinnu við fólkið, en auðvitað geta breytingar verið góðar.  En fólkið er hrætt og það bíða 200 öryrkjar eftir húsnæði.   

Eru allir búnir að gleyma því þegar öryrki lést af brunasárum vegna þess að Helgi og framkvæmdastjóri vanræktu að láta takmarka hita á vatni.  Einhver hefði sagt af sér, menn eiga ekki að vera sjálfkjörnir þó að þeir sjái illa.

                                                                                                   

Verðugur er verkamaðurinn launanna.

Ýmsir eru órólegir yfir netinu þessa dagana.  Fréttablaðið talar um vefræningja, Páll Óskar óttast að launin fyrir nýju plötuna fari í vaskinn og eitthvað batterí sem heitir Samtónn virðist hreinlega ætla að slökkva á netinu.  Það er hið íslenska Istorrent sem menn eru að pirra sig á.

Það eru hundruð eða þúsundir torrenta á netinu þar sem fólk getur sótt bíómyndir, tónlist, forrit og sjónvarpsefni, löglega eða ólöglega.  Þegar fólk er með nettengingu hjá t.d. Símanum, Hive eða Vodafone, er því úthlutað ákveðnu gagnamagni sem það má hlaða niður frá útlöndum, en dýrustu tengingunum fylgir ótakmarkað gagnamagn.  Þeir sem hafa t.d. hlaðið niður bíómyndum að utan, vita hve hraðinn er ömurlega lítill og þetta getur tekið óratíma, jafnvel með dýrustu tengingunni.  Fyrrnefnd fyrirtæki nota síur til að takmarka hraða notenda, en þeir viðurkenna það auðvitað ekki.

Istorrent er ósköp venjulegur torrent og ekkert sérlega merkilegur.  En það sem gerir hann svona rosalega vinsælan, er að allt niðurhal af honum telst innlent niðurhal og er því ótakmarkað.  En byltingin felst í hraðanum, á Hive hafði ég mest sér ca. 70 en á Istorrent ca 800.  Enginn smá munur.  Niðurhal á 2 klst efni gæti tekið ca 50 mín.  Það er mikill plús að hafa Istorrent og þurfa ekki að láta stórfyrirtækin skammta sér.

 

Auðvitað er listamaðurinn verðugur launanna.  Þetta mál leysist ekki með því að vera með einhver leiðindi út í Istorrent, það eru breyttir tímar og þetta er alheimsvandamál.  Sumir segja að hluti ungs fólks hafi aldrei stígið fæti inn í plötubúð.

Að lokum dæmi:  Hin heimsfræga hljómsveit Radiohead gaf á dögunum út plötu á netinu, fólk gat sótt hana frítt eða borgað það sem það vildi fyrir hana.  Á sama tíma var nýja plata rokkarans Bruce Springsteen á toppi bandaríska vinsældalistans.  Radiohead græddu meira.  Nýr tími.

Í strætó

Ég hef verið að reyna að nota ekki bílinn í vinnuna, aka fram og aftur Miklubrautina endalaust.  Er oft búinn kl. 8 og þá er alvarleg umferðarsulta á þessari leið, sem reynir verulega á þolinmæðina, en í strætó er þetta eintóm slökun.

Í nótt sá ég lennonljósið í fyrsta sinn á stjörnubjartri nóttu og fannst það skrýtin tilfinning að það var eins og beint fyrir ofan mann.  Ég held að þetta sé gott í hófi.  Þegar ég kom svo út í morgun sá ég bjarta stjörnu á austurhimninum, en ég skammaðist mín fyrir að vita ekki hvað hún hét.  En ég sá hana af því að ég tók strætó.

Það var troðfullt í strætó, mest fallegt ungt námsfólk og svo heyrðist fólk tala útlensku.  Munur en að húka aleinn í blikkdós frá Kóreu í umferðarteppu.  Krakkarnir störðu flest á gemsana sína eða æpoda,  með heyrnartól og þumalputtarnir á fullu.  Nú eru flestir með tvær skólatöskur, eina fyrir fartölvuna, og þeir sem ætla líka í íþróttir, með þrjár.  Í gamla daga var manni hótað hryggskekkju ef taskan var ekki nákvæmlega rétt á bakinu. 

En sem sagt, mæli með strætó.

ATH. nýtt notendanafn: vidarjonsson.blogg.is