26.8.2007 | 13:49
#$#$%$$%$# Þingvallanefnd!
Hver er að heimta þennan veg? Er það Bláskógabyggð, sem skreytir sig með stolnum fjöðrum og segir: ,,Nýtt nafn sveitarfélagsins er fengið að láni úr Þingvallasveit og tengist birkinu og bláma vatnsins." Það er ekkert sem réttlætir þessi fyrirhuguðu náttúruspjöll, ekki einu sinni það að þeir í Bláskógabyggð vilji selja fleiri lóðir undir sumarbústaði. Vilji menn skoða vef sveitarfélagsins, undir liðnum umhverfismál, er það fljótgert því þar stendur ekki eitt einasta orð! Aðeins þrjú nöfn: Sigurður St. Helgason, Snæbjörn Sigurðsson og Sigrún Reynisdóttir. Vonandi er enn tími til að upplýsa fólk svo að það sjái villu síns vegar.
Það reyndist kolrangt að halda að hæstvirt Þingvallanefnd bæri hag Þingvallavatns fyrir brjósti. Ekki er líklegt að t.d. Skipulagsstöfnun eða þá Vegagerðin geri eitthvað sem tengist Þingvallavatni í trássi við nefndina. Í lögum segir: ,,Land þjóðgarðsins skal vera friðað í því skyni að varðveita ásýnd þess sem helgistaðar þjóðarinnar og til að viðhalda eins og kostur er hinu upprunalega náttúrufari." Og einnig: ,,Vernda skal lífríki Þingvallavatns..."
Fer þetta eitthvað á milli mála? En hverjir eru í Þingvallanefnd? Sjö þingmenn auðvitað, sjö dvergar í umhverfismálum. Ekki einn náttúrufræðingur á þar fast sæti! (Jú,jú, Össur og urriðinn). Það hafa verið nefndir bitlingar. Þingvallavatn er nú á heimsminjaskrá, og segir það ef til vill einhverjum eitthvað, en þegar þessi vá er fyrir dyrum ræðir nefndin hvort eigi að höggva fáein tré eða hversu mörg klósett eigi að vera á Hótel Valhöll. Það verður bara að vona að Forsætisráðuneytið grípi hér í taumana, en því miður þá held ég að núverandi umhverfisráðherra þori ekki að setja hnefann í borðið, þrátt fyrir að hér sé einstakt tækifæri til að vinna sér sess í Íslandsögunni...en orðstír deyr aldregi...
Sonnetta Jakobs J. Smára, Þingvellir, hefst á þessari fallegu ljóðlínu: ,,Sólskinið titrar, hægt um hamra og gjár." Skáldið lýkur kvæðinu með því að segja, að á fögru sumarkvöldi megi heyra sögu landsins sem þyt í laufi. Það er hætt við því, að þeim sem ábyrgir verði fyrir því að þessi orð verði innihaldslaus, með eyðingu náttúrunnar, muni reynast erfiður dauðinn.
Hér gæti verið ástæða til að rifja upp, t.d. fyrir Þingvallanefnd, að á 17. júni 1994, klukkan korter gengin í tólf, á 50 ára afmæli lýðveldisins á Þingvöllum, vitnaði Geir H. Haarde í þetta sama kvæði í ræðu og talaði um Þingvelli sem helgan stað.
Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt 3.9.2007 kl. 23:50 | Facebook
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.